Vrijdagavond liepen 25.000 mensen over de dijkin Volendam,
een stille tocht van verbondenheid. Weinig woorden, maar instilte meedragend en
meevoelend de pijn en het verdriet van kinderen en ouders. Het voelde die paar
uurtjes als iets van heilige grond, want waar mensen verbondenheid zoeken daar
komt God tot leven.
Niet zo lang geleden zag ik op TV een uitzending, waarin een jonge
vrouwvertelt van haar leven. Het was niet zo rooskleurig geweest. Zij had
alskind geen liefde ervaren; integendeel, zij was ruw misbruikt. Zij was waserg
eenzaam geweest en had moeten vechten om overeind te blijven. Zij hadgeen
vertrouwen meer in mensen om haar heen en hield contacten af om zichzelf te
beschermen. Totdat Erik in haar leven kwam, die van haar ging houden,die haar begreep,
die door alles heen keek en een diepere schoonheid vermoedde, die haar huiver
en wantrouwen een plek kon geven. Erik had geduld en bleef in haar geloven. Hij
bleef komen en zij ervoer gaandeweg de kracht vanzijn liefde.
Zijn liefde vond uiteindelijk de weg naar wat er diep in haar leefde en niet
stuk was. Voor het eerst in haar leven mocht zij ervaren dat zijwerd
gewaardeerd om wie zijzelf was. De schoonheid, diep in haar verborgen,kwam naar
boven, door zijn liefde, door zijn tact, door zijn trouw. Enzij, zij laat zich
raken door die liefde, vertrouwt zich toe en opent zichvoor hem.
Echte liefde heeft scheppende kracht. De ander gaat veranderen, innerlijken
uiterlijk, wordt heel en mooi. Wantrouwen en verzet verdwijnen, om plaatste
maken voor zachtheid, vertrouwen en overgave. Echte trouwe liefde blijktin
staat om de ander tot nieuw leven te brengen.
Zó is God en zó wil Hij met mensen omgaan. "Zoals eenjongeman zijn
meisje huwt, zo zal Hij, die u opbouwt, u huwen", zegt immers de eerste
lezing van vandaag. Gods relatie met de mens is een liefdesrelatie. God raakt
verliefd op de mens, die Hij gemaakt heeft, omdat Hij in diemens ongekende
mogelijkheden ziet, die hij/zij zelf niet onderkent of vermoedt.
Zoals het in een huwelijk tussen twee mensen gaat om verantwoordelijkheid
voor elkaar, over trouw aan elkaar, over het in elkaar opgaan in een
twee-eenheid die leven schept, zó wil God een relatie met zijn volk.
Uit dat verbond tussen God en zijn volk ontstaat een andere wereld: Woestijn
wordt paradijs, leegte wordt volheid, armoede wordt rijkdom, gebogen mensen
gaan rechtop, water wordt wijn.
God, die een God van leven is, heeft in die mens scheppende mogelijkheden
gelegd, mogelijkheden om leven te brengen, om leven te koesteren.
Op die mens is God verliefd, zoals een jongen op zijn meisje. Hij houdtvan
haar om haar schoonheid,om nieuw leven in het verschiet, in haar; omde
mogelijkheid die zij in zich draagt om nieuw leven te schenken.
De mens kan zich laten raken of niet, zich toevertrouwen of niet, zichopenen
voor God of niet, zoals het meisje voor de jongen. De mens kan jazeggen,
zijn/haar diepste mogelijkheden optimaal gebruiken om leven tebrengen. De mens
kan ook nee zeggen, zijn /haar mogelijkheden misbruiken.'Ik houd u vandaag het
leven voor en het geluk, maar ook de dood en hetongeluk' (zegt God tot zijn
volk in Deut.), leven en dood houd ik u voor.Kies dan het leven.'
Als een bruidegom vraagt Hij onze hand, vraagt Hij om het jawoord. Hijziet
schoonheid en mogelijkheden ten leven, maar respecteert onze vrijheid. Hij
heeft de mens lief, maar lonkt naar een liefde volle reaktie. Er kangeen liefde
zijn, als er geen antwoord is, geen wederkerigheid.
Pas dán, als dát gebeurt, als de mens zich laat raken, pas dán wordt de
woestijn vruchtbaar, wordt water wijn, de oudewereld nieuw, de droom
werkelijkheid. Pas dán kan die mens zelfniet anders dan levengevend omgaan met
de wereld, met de schepping, metzijn/haar medemens.
Ja, waar mensen verbondenheid zoeken met elkaar, daar komt God tot
leven,daar betreedt men heilige grond.