4e Zondag door het Jaar

© Eline Claassens, Heerlen 2009



thema: bezeten..

Wie erbij is geweest in bij die viering in de synagoge van Kafarnaüm vergeet het nooit meer. Er is en blijft ontzag en verwondering om Jezus, om wat die zegt (ook al staat dat er niet letterlijk) om hoe hij het zegt, om hoe hij er stáátOntzag ook over hoe Jezus de verwarde man tegemoet spreekt, hoe Jezus zijn situatie doorziet, de man bevrijdt doordat hij ziet wie hij echt is.

 

Er is ook ontzetting, angst, minachting om het schreeuwen van de verwarde man. Hij verstoort onze rust en zekerheid, confronteert ons met wat niet goed loopt in onze samenleving en met een gedrag waar wij moeilijk mee kunnen omgaan.

Mensen met een stoornis, mensen die overvraagd worden, angstige mensen, zijn voor de ‘normalemens vaak een bedreiging, misschien nog het meest omdat het geen onverschillige mensen zijn. Ze laten zich niet met een kluitje in het riet sturen.

Herkennen zij eerder Jezusgrootheid en raken ze tegelijkertijd ook verward omdat Jezus hen het beeld voorhoudt van een wereld waar mensen zichzelf mogen zijn, waarin men recht doet aan elkaar, een beeld dat voor hen al helemaal niet opgaat?

Die mens, die wij bezeten noemen, heeft leren zwijgen of zich naar binnengekeerd of  trekt zich terug,

die mens staat op die dag in de synagoge oog in oog met een jonge man, opeens weet hij het zeker, wat die zegt en hoe hij zich opstelt, zou het moeten zijn  en hij schreeuwt het uit

en tegelijkertijd voelt hij dat dat gevoel van hem niet klopt met de werkelijkheid en daarom  ook schreeuwt hij het uit: “bent U gekomen om ons te vernietigen”? 

 

Wat er dan gebeurt, is moeilijk in woorden te vatten. Jezus herkent het probleem van de man, wat hem kapot maakt, de man siddert. Jezus is een spiegel voor hem, plotseling weet hij hoe hij verder moet, zo moet het zijn ja!

Hoe het verder met hem gaat horen we niet, daar gaat het ook niet om

maar, waarom gaat het dan wel?

 

Zouden wij die spiegel die Marcus ook ons voorhoudt niet moeten vasthouden

en er intens in kijken? Wat is bezeten zijn eigenlijk en waarom noem ik, noemen wij mensen, bezeten? Bergen wij wat we anders noemen niet te gemakkelijk op,

hoeveel moeite nemen we om te luisteren naar wat hen dwarszit, of wat ze te vertellen hebben en wel eens heel waar zou kunnen zijn?

Is het mijn angst om buiten de boot te vallen of omdat zij haarfijn aanvoelen waar het om zou moeten gaan en dat ik te confronterend vind? Durf ik mijn bezetenheid van een volle agenda, een uit de hand gelopen hobby, het gevoel en zo vaak gehoorde gezegde: ‘ het is toch ieders eigen verantwoordelijkheid’, onder ogen te zien?

 

Jezus gaat voor in een dienst in de synagoge. Hij vertelt over zijn droom, een wereld waar mensen elkaar recht doen, waar gedeeld wordt, waar mensen uit dankbaarheid voor alles wat de aarde biedt, sober leven, genieten van de seizoenen.

Hij vertelt zo oprecht en overtuigend, dat het klinkt als een nieuwe leer, dat we ons aan elkaar vragen: zou het waar zijn? En dan komen de ‘ja- maarmensen, en de bezetenen die Hem herkennen aan het breken van het brood, zij voelen zich gekend, herkend

als zij  of zouden we ook kunnen zeggen wij

als wij willen dóen zoals Hij, met Hem, zo moet het zijn ja! Amen