Vakantietijd. Tijd om op adem te komen. Tijd om te genieten van de schepping en van het leven. Tijd om weer eens goed te kijken naar alle wonderen om ons heen!
De lezingen van vandaag kunnen ons daarbij helpen. Ze gaan over zaaien, planten en vrucht dragen. Over zon en regen. Over distels en wortels. Maar in de kern gaan ze over het Woord van God. En dat Woord van God lijkt op zaad.
In heldere beelden vertelt Jezus hoe dat zaad over de aarde wordt uitgezaaid. Hoe het al of niet vrucht kan dragen. Het is het zaad van Gods liefde en genade, het zaad van zijn Geest. Ieder moment kán een moment zijn van genade, een moment van geraakt worden, ieder moment kán een groot geheim in zich dragen. We zijn er helaas niet altijd op bedacht, maar is de wereld niet vol mysteries en wonderen? Grote wonderen als geboorte en sterven, de zon die opgaat en ons doet leven, het licht in onze ogen, het wonder van de liefde die zomaar kan ontstaan tussen mensen, dat je je aan een ander kunt overgeven zonder angst, het wonder van de onvoorstelbare kracht en onbaatzuchtigheid die mensen kunnen ontwikkelen in de zorg om de ander. En ook de wonderen van: ijverige insecten in je tuin, de kleur van de bloemen, het geheim van de saamhorigheid in een gezin, een gedachte die door je heen flitst, een kind dat speelt, een zucht van verdriet, een arm om een schouder, een dankbare blik. Blijde en droevige momenten. Niets is er zómaar. Niets is toevallig! En niets is vanzelfsprekend.
Alles wat er is, zichtbaar of onzichtbaar, verdrietig makend of blij, is als zaad, als iets dat zich afzet in onze ziel. Zoals de wind duizenden zaadjes over de aarde voert als evenzoveel mogelijke kiemen van nieuw leven, zo voert de stroom van Gods Geest steeds weer nieuw leven aan voor ons. Maar het is de vraag of we ogen en oren hebben om er ons van bewust te worden. Jezus heeft het in het evangelie over kijken en niet zien, horen en niet begrijpen. We zijn vaak zo druk met onze eigen zaken en belangen dat we de diepere schoonheid en de diepere betekenis van wat ons overkomt amper nog opmerken.
Het Woord van God als groeikracht voor ons leven. Het Woord van God, dat is de Schrift, alles wat daarin is opgetekend. Maar het Woord van God dat is ook Jezus. Jezus is het Woord van God. Zo wordt Hij genoemd. In Hem heeft God zich laten kennen. In Hem kunnen wij gewaar worden wat het betekent om vrucht te dragen. Hij droeg zeker honderdvoudig vrucht, door de wijze waarop Hij leefde en verbonden was met zijn Vader in de hemel.
Volgens de evangelielezing van vandaag zijn we ook zélf het zaad dat wordt uitgezaaid. Wij zijn zelf het zaad van Gods Woord. Net zoals in Jezus kan in ons het Woord van God gestalte krijgen en rijpen. Maar het is niet vanzelfsprekend. Het proces kan mislukken door verkeerde grond, door oppervlakkigheid of lichtzinnigheid, door eigenbelang of onachtzaamheid. De goede grond - de grond van ‘het woord horen en begrijpen’ - vraagt om grote behoedzaamheid en intense zorg.
Ook de profeet Jesaia wijst ons op de kracht van het Woord van God. In de tijd dat hij zijn woorden uitspreekt, zoveel eeuwen geleden, zijn de laatste Joden vanuit de ballingschap op weg naar huis. Wat zullen ze daar aantreffen? Misschien wel niets meer van wat hun dierbaar was. Misschien wonen er andere mensen in hun huizen. Misschien is er niets vertrouwds meer. We kennen dat ook uit ónze tijd: de vele vluchtelingen op deze aarde. Dodelijke onzekerheid en angst. Jesaia wil de mensen bemoedigen: staar je niet blind op wat voorbij is, op wat er wás! Kijk naar wat er nú is, een nieuwe kans: het Woord van God wijst jullie de weg. Het is uitgezaaid en zal zijn werk doen op deze aarde. Het goede is al begonnen. Kijk goed, luister goed en vertrouw erop.
Die boodschap mogen ook wij meenemen vandaag. Kijk, luister en vertrouw. Het goede Woord van God werkt als wij ervoor openstaan zodat het vrucht kan dragen in ons.
Dat deze zomertijd rijk mag zijn aan groeiende en kiemende vruchten! Amen.