Terugkomen van een
beslissing lijkt een teken van zwakte. Is dat zo?
In de politiek zien we
dat mensen dan vaak niet meer meetellen. Je had vooraf moeten weten welke weg
de juiste is.
Om te durven zeggen “ik
heb me vergist” of “bij nader inzien lijkt me toch dat…ik het anders zouden
moeten doen”, daar is moed voor nodig.
Vreemd eigenlijk dat we
kinderen opvoeden door te leren ‘doen’, met vallen en opstaan, je leert van je
fouten zeggen we dan, en dat dit groeien zou stoppen als je volwassen wordt….
Ik wil graag een
voorbeeld geven over moed vanuit onze eigen Andreasparochie over een groeiend
ander inzicht in hoe je je als parochie moet verhouden
tot andere parochies.
De viering van het 25
jarig bestaan werd een aanzet tot ommekeer in beleid, in aanvoelen van hoe je
een parochie aanstuurt. Er kwam een denktank, bestaande uit vertegenwoordigers
van onze parochie, die zich wilde bezinnen op hoe een parochie, staand midden
in de wereld van nu, eruit zou moeten zien. Er werd een sterkte/zwakte analyse
gedaan waarin naar voren kwam dat we vooral sterk
waren in zorg naar en voor anderen, en in een daarop geënte liturgie en
catechese.
We gingen voor ónze parochie.
Nu, zo’n 5 jaar later zeggen we, we gáán nog steeds
voor een diaconale parochie, want een parochie die niet opkomt voor mensen in
de knel welk bestaansrecht heeft die? maar
we gaan steeds meer inzien, dat we een diaconale parochie meer kansen geven als we die aanpak waar mogelijk
laten zien of delen met andere parochies. We willen niet op een eilandje staan,
maar we gaan delen uitmaken van een federatie van parochies binnen onze
katholieke traditie om samen, maar ook op eigen wijze, mee antwoorden te zoeken
naar hoe we in de huidige tijd kerk zouden willen en moeten zijn.
Er is moed voor nodig om
zó kerk te willen zijn, we zullen ons eerlijk en bewust moeten afvragen hoe
sterk we zijn als Andreasparochie. Zo kerk zijn vraagt
om een grote verantwoordelijkheid, inzet en volharding van de hele gemeenschap.
Ezechiël riep en roept
ons op om rechtvaardige wegen te gaan, wat is rechtvaardig… u zelf zult die
vraag moeten beantwoorden en wij als gemeenschap
moeten er vorm aangeven, gesteund door verhalen uit de traditie.
Er is moed voor nodig om
groei en ontwikkeling zichtbaar te zien worden in mensen en organisaties die in
de ogen van anderen en van ons vaak slecht leven, zo laat Matteus
ons vandaag zien. Zij die wij vaak hoeren en tollenaars noemen of met een
netter woord profiteurs van onze centen, blijken vaak ontvankelijker te zijn
voor het woord van God dan de ja- zeggers en nee-doeners,
Waarom is het hebben van oprecht
berouw over eerdere keuzes vaak zo moeilijk ?
Misschien helpt het ons
als we denken aan Paulus, die Jezus vervolgde en tot inzicht kwam, aan
Franciscus en Augustinus die eerder losbandig leefden; zij hebben het roer
omgegooid
en zijn gegaan voor een leven dat er niet
eenvoudiger op werd, ze zouden niet meer ander willen, kùnnen…
Ook Jezus komt op eerdere
beslissingen terug als Hij de Kanenese vrouw die
medelijden vraagt om haar dochter, afwijst. Maar zij laat z. niet wegsturen, ze
knielt voor Hem neer en zegt, “aan de kruimels van uw tafel Heer, hebben wij genoeg, vanaf dat
moment kijkt Jezus anders naar wie eerder heidenen werden genoemd
Zouden wij elkaar kunnen
sterken in een geloof dat gáát voor rechtvaardigheid, een geloof dat ons leven,
vooral ook, gelukkiger maakt,
als we elkaar daartoe kansen zouden geven,
uitdagingen, elkaar oproepen ….?