Geef aan de keizer wat van de keizer is en aan God wat van God is

© Eline Claassens, Heerlen 2008



t Gevoel dat de bomen groeien tot in de hemel, u kent die uitdrukking wel,

het geeft een gevoel van macht en tegelijkertijd voel je ergens diep van binnen dat het niet klopt, niet kan gewoon. Vliegen naar Rome of Londen voor een paar cent, boontjes uit Malawi, steeds grotere kredieten aangaan met als argument, de bank zegt dat het kan.

Hoe gemakkelijk laten we ons inpakken als het ons goed uitkomt en hoe groot moet een

crisis nog worden eer we durven zien waar we mee bezig zijn?

 

Een crisis heeft één groot voordeel, dat we gedwongen worden ons massaal te bezinnen op waar we mee bezig zijn, dat we ons moeten afvragen of je alles moet doen wat technisch of financieel haalbaar is, of je niet teveel kijkt naar de korte termijn, teveel alleen vanuit mijn situatie.

Een crisis kan ons bewust maken vanuit welke hoe je kijkt, als herodiaan of leerlingfarizeeër, in Jezus’ tijd vaak middenstanders en handelslui die het goed hebben en die de opgelegde belasting eenmaal per jaar geen al te grote zorgen opleveren,  of als iemand in de bijstand of met een minimumloon die van dat bedrag elk jaar weer wakker ligt

of  van de Farizeer- theoloog, de wetgeleerde, de Romein, de belastingambtenaar wiens positie gemakkelijk kan worden bedreigd…

 

In het evangelie spannen Farizeeën en Herodianen, die normaliter niet zo goed met elkaar door een deur kunnen, samen, in hun boze opzet tegen Jezus. Ze hoopten dat ze Jezus door het stellen van de strikvraag: mag je belasting betalen aan de keizer, Hem verdacht konden maken bij de Romeinse bezetter. De bezetter had een aparte munt laten slaan, in waarde gelijk aan een dagloon. Op die munt stond een  afbeelding van de keizer met de tekst: ‘Tiberius, keizer, verheven zoon van de goddelijke Augustus, hogepriester.’ Iedereen vanaf 12 of 14 jaar moest per jaar één munt aan de keizer betalen. Niet alleen het belasting betalen zelf maar ook de uitvoering van de munt was zeker voor de streng wetgeleerde Joden een gruwel en dat zal de bezetter wel geweten hebben.

Bij het bekijken van die munt zegt Jezus: welnu geef die munt aan de keizer, maar geef aan God wat God toekomt. M.a.w. er zijn dingen die we als mensen moeten doen omdat ze nodig zijn onder de mensen. Maar als iemand zich goddelijke macht toekent, dan gaat hij te ver!

Een mens, ook iemand met wereldlijke macht, of met religieuze macht, een hogepriester die zichzelf goddelijke macht toekent, gaat te ver.

Alles wat wij mensen bepalen is begrensd, ook onze religieuze voorschriften en regels.

Alleen God heeft de macht te oordelen over recht en onrecht en voor Hem telt iedereen. Alleen aan Hem moeten wij ons toevertrouwen….Hij omgord jou van de zon tot aan haar ondergang!

 

Hoe doe je dat, je toevertrouwen aan Hem? Ook in tijden van, of nét in tijden van crisis

-         door tijd te nemen om in jezelf en met anderen, bv. in onze gemeenschap te overwegen waar we mee bezig zijn: wat geef ik, wat neem ik,

       door te herkennen wat onze plek is die we innemen  in onze maatschappij en van daaruit te bekijken wat mijn bijdrage kan zijn aan een rechtvaardigere wereld.

       Ons openlijk durven afvragen hoe het kan dat staten nu miljarden kunnen investeren terwijl er eerder geen geld was om de millenniumdoelen te halen in 2015.

       Beseffen we voldoende wat armoede met mensen doet, en wat de onrustbarende stijging voedselprijzen  teweegbrengt? Van wie is de aarde eigenlijk?

 

je omgorden met Hem

-         door de tijd te nemen om met respect, kritisch te kijken naar leidinggevenden, de staat, kerken, banken, zorginstellingen, onderwijs

      door je stem te laten horen, creatief mee te denken, zeker als groepen mensen worden benadeeld of extreem bevoordeeld

      je aan te sluiten bij groeperingen die, die geluiden laten horen, door bereid te zijn sober te leven

 

vertrouwen in Hem

-         en je niet te laten meeslepen met paniekvogels en door doemscenario’s

      door deze crisis te zien als een uitdaging, om eindelijk de almacht van het geld te doorbreken, te laten zien aan elkaar waar het om gaat

 

-         door te blijven geloven in de kracht van mensen als ze keuzes maken die het welzijn van mens en milieu ten goede komen

      dat we ervaren dat die zoektocht vrede en vreugde en vrijheid  kan opleveren

 

-         door ons hart te openen voor het goddelijke in ons en in de natuur.

      In ons voorbereidingsgroepje kwam, recht uit het hart van iemand, de volgende zin: ‘ bomen ondergaan de herfst, zij willen niet groeien tot in de hemel,

      wij wel, wij willen steeds meer en steeds hoger, kijken en luisteren wij wel goed? Een boom laat ons zien hoe het moet

      hij brengt vruchten voort en vormt daarmee een verbinding tussen hemel en aarde

Moge de zin ‘Geef aan God  wat van God is’ nog lang in ons doorklinken. Amen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mededeling:

 

Vandaag in het kader van de wereld missie maand oktober graag uw steun

voor het project voor vluchtelingen en  ex-kindsoldaten, en vorming van

leken en priesters in Noord Oeganda. De wereldmissiemaand is een van de

vier projecten waar wij als parochie aan meedoen.

“Op plaatsen waar alles wegvalt, blijven de kerken overeind”,

verzekeren de mensen die het aangaat.