Het
kind is nog maar met geboren, wat je je ook had voorgesteld... dat het zó kan
zijn dat gaat alle verwachtingen te boven..., het ontroert en verwart, je bent
ouders geworden, je hebt een familie gesticht....Als ouder wil je niets liever
dan dat je kind gelukkig wordt, je hebt je voorgesteld hoe je als vader en moeder zou zijn, je hebt je twijfels gehad,
er zijn al zoveel mensen op aarde, zoveel kinderen zonder eten, zoveel
dreiging, zoveel onrust, je had twijfels aan jezelf en aan elkaar, maar het
verlangen was sterker. Liefde wil scheppen, een oerdrift... heeft het iets te
maken met het willen offeren van jezelf om nieuw leven te laten bestaan...?
En
als het niet loopt zoals je je had voorgesteld? Als je kind niet gezond is, als
de economische omstandigheden je verontrusten, als er werkloosheid dreigt, of
oorlog of natuurgeweld, het klinkt ongelooflijk maar dan zul je nog meer van
het kind houden, je zult voor hem vechten, dingen doen die je niet eerder hebt
gedaan, vluchten desnoods. Als je kind in gevaar is dan maakt het je leven tot
een nachtmerrie maar het maakt ook ongekende krachten in je wakker, een liefde
die puur gevend is, overgave aan wat zo kwetsbaar is, het geeft ongekende
energie en creativiteit, je gaat ontdekken waar het echt op aan komt in het
leven en dat is vaak niet waar je in je leven zo hard voor gewerkt hebt, een
opleiding, een carrière, dan telt de trouw aan elkaar, oprechte zorg voor
elkaar en de zorg die je wordt aangereikt, het is liefde tot het uiterste,
een
liefde die je niet kunt uitleggen, waar je geen woorden voor hebt ..
Maria
en Jozef krijgen hun kind in barre tijden, ze moeten op de vlucht voor dictator
Herodes, als ouders willen ze behoeden en beschutten. Ze voorvoelen dat het
leven van het kind niet over rozen zal gaan en dat ze ondanks alle zorg niet kunnen voorkomen dat het kwaad,
oneerlijkheid en angst zal ondergaan.
Maria
en Jozef dromen over het kind, dromen die hen verwarren en die dreigend zijn,
Herodes die dreigt en lijkt te winnen. De dromen zijn voor hen een teken,
een
baken dat ze moeten volgen ondanks dat ze die niet kunnen verklaren.
Het
ouderschap is tegenstrijdig, je wilt je kind beschutten en het ook
zelfstandig en weerbaar maken.
Bij
het feest van de H. fam., het feest van het behoeden voor gevaar, past in onze
tijd misschien niet meer automatisch in het gezin, het traditionele gezin dat
bij de inzegening van het huwelijk kiest voor een leven voor elkaar en de
kinderen die daar uit voortkomen. Al te gemakkelijk misschien heffen we het
vingertje naar mensen die die trouw naar elkaar niet kunnen waarmaken. Het
opvoeden van een kind is een enorme verantwoordelijkheid, helemaal in een tijd
waarin vanzelfsprekende waarden en normen op de helling lijken te staan. De
ontmoeting met andere culturen maakt ons onzeker, angstig soms misschien, we
willen experimenteren, en ervaren, we stellen andere vragen, andere eisen.
Meer
dan ooit misschien hebben we behoefte aan oprechte geborgenheid zonder eisen
vooraf om zelf te kunnen ontdekken waar het in dit leven op aan komt,
we
hebben behoefte aan rakelingse nabijheid, liefde die tot het uiterste wil
gaan, in een gezin of binnen
levensvormen die die waarborg het meest gunnen. Opvoeden in liefde voor elkaar
is een gezamenlijke oprechte verantwoordelijkheid voor ieder van ons en van een
geloofsgemeenschap in het bijzonder, met Maria en Jozef als voorbeeld bij
uitstek.