Eerste Lezing.
(Gedicht: Kerstmis)
In de diepte van de mensen leeft een onvervreemdbaar
beeld
van hoe wij ooit kunnen worden als
de mensheid is geheeld.
Als Gods Geest door ons kan stromen
vangt een nieuwe toekomst aan
Ooit is God tot ons gekomen als een kind in ons bestaan.
Ergens kwam de droom tot leven en nam een gestalte aan
Kind van God en kind van mensen leerde ons om op te
staan,
om ons lot ter hand te nemen en
Hij leefde het ons voor.
Weerloos, kwetsbaar, ongewapend zette hij ons op Gods
spoor
Alles wat er schuilt in mensen aan nog ongeboren kracht
Heeft de liefste mens der mensen voor ons aan het licht
gebracht.
Hij liet allen leven, groeien, was de zon in hun bestaan,
heeft ons daarmee uitgenodigd om een
nieuwe weg te gaan.
Tweede lezing: uit Handelingen
Overweging.
In de diepte van
de mensen leeft een onvervreemdbaar beeld
van hoe wij ooit kunnen worden als
de mensheid is geheeld.
Als Gods Geest
door ons kan stromen vangt een nieuwe toekomst aan
Stefanus had zo’n onvervreemdbaar beeld:
een droom, een ideaal van een betere wereld. Door zijn levenswijze gaf hij
mensen hoop en net als Jezus durfde hij de vinger op de zere plekken te leggen
en klaagde hij mensen aan die onrecht pleegden. Lucas beschrijft hem als een
oprecht en vroom man, die het niet kon laten om de vooraanstaande Joden te
beschuldigen, als ze niet leefden volgens de wet van Mozes. Zoveel eerlijkheid
past echter niet, zeker niet bij vooraanstaande mannen. Onrecht aan de kaak
stellen is sowieso geen gemakkelijke zaak. Maar Stefanus kon niet anders. Hij was zo geraakt door het leven
en de daden van Jezus van Nazareth, dat dit zijn eigen weg geworden was.
Opkomen voor de zwakken in de samenleving, zieken genezen of bijstaan, licht
brengen waar donker is: dat deed Jezus, dat deed Stefanus.
En het kostte hun allebei het leven. Maar toch: alleen zo vangt een nieuwe
toekomst aan…..
Ergens kwam de
droom tot leven en nam een gestalte aan:
Kind van God en
kind van mensen leerde ons om op te staan.
Weerloos,
kwetsbaar, ongewapend zette hij ons op Gods spoor
Jezus
was in zijn leven de verpersoonlijking van die droom van God: een mooie wereld
waar alle mensen goed en gelukkig met elkaar kunnen samenleven. Waar mensen op
een goede manier met de wereld en wat er op leeft omgaan. Hij heeft het ons
voorgeleefd. En Stefanus trad in zijn voetsporen. Ook
hij stelde zich kwetsbaar en weerloos en ongewapend op. En het werd ook hem
noodlottig. Want de waarheid kan voor mensen heel confronterend zijn en dat
roept agressie op. We zien het om ons heen. Het is ook in onze tijd heel
moeilijk om onrecht aan de kaak te stellen, om anderen aan te spreken op hun
gedrag, maar ook om zelf aangesproken te worden op je eigen gedrag. Het raakt
mezelf altijd heel erg als iemand mij vertelt dat ik hem of haar onheus
bejegend heb, of dat nu bewust of onbewust gebeurd is. En ik denk dat het
groots is als je dan jezelf kwetsbaar durft te maken en je fouten te erkennen;
of in elk geval de ander te erkennen in zijn gevoel.
Alles wat er
schuilt in mensen aan nog ongeboren kracht
Heeft Jezus voor
ons aan het licht gebracht.
Hij liet allen
leven, groeien, was de zon in hun bestaan,
heeft ons daarmee uitgenodigd om een
nieuwe weg te gaan.
Is er
in ons eigen leven iets dat groter is dan ons eigen hachje? Wat is er in ons
leven dat ons bezielt, waarvoor wij willen gaan, wat er ook van komt?
Stefanus stelt ons telkens weer de vraag: wint mijn eigen belang
het of dat van de ander? Houd ik me gemakzuchtig en egoïstisch liever op de
vlakte of durf ik tegen onrecht en discriminatie in te gaan? Spring ik voor een
ander in de bres als dat nodig is of kijk ik de andere kant uit?
Laten
we geloven en vertrouwen op de geest waarop Stefanus
vertrouwde. Zo kon hij de weg gaan, die Jezus ging. Zo kunnen ook wij die weg
gaan.
En dat het
kan en dat het gebeurt, daarvan ben ik overtuigd. Dan wordt Jezus opnieuw
geboren, echter niet in Bethlehem, maar in het hart van mensen, nu anno 2009,
bijna 2010 in Heerlen, in Nederland. Amen.