Ben Waakzaam

© Eline Claassens, Heerlen 2006



Inleiding

Het programma Kruispunt stond kort geleden in het teken van het Limburgse Epen waar in korte tijd 10 kinderen zijn overleden, bijna allemaal door een ongeluk.

Een van die kinderen is een nichtje van een koorlid van Sound of Peace and Freedom:

Maud, een meisje van twaalf met mooie blauwe ogen, een gebeugeld gebit dat toekomst verbeeldt, ….wie het programma heeft gezien, ziet Maud zo weer voor ogen….

Met leden van het koor werd deze viering voorbereid, de teksten uit Daniel en Marcus

gaan over zware tijden vol rampen en wanhoop, de verwoesting van de tempel, hčt fundament van geloof, het einde der tijden.

Er zijn groepen toen en de hele geschiedenis door die denken dat alleen God, de Mensenzoon, de wereld kan redden..

Tussen de lezingen staat we hierbij stil…

 

Overweging

Bij de voorbereiding van deze viering lezen we eerst Marcus: we horen Jezus in zijn tweede grote redevoering op de Olijfberg, buiten de stad Jeruzalem, tegenover de tempel in gesprek met 4 leerlingen Petrus, Jacobus, Johannes en Andreas. Ze hebben Hem gevraagd  wanneer de verwoesting van de tempel die is aangekondigd zal plaatsvinden en welke tekenen daaraan voorafgaan:

Jezus schildert dan beelden van verschrikking: de zon wordt verduisterd, de maan schijnt niet meer, sterren vallen van de hemel. Al heel jong ontdekt de mens dat de wereld en zelfs het heelal niet altijd betrouwbaar zijn; er zijn rampen, natuurrampen, ons lichaam laat ons in de steek, er zijn ongelukken zoals met Maud…

 

Ook in de eerste lezing van Daniel worden we geconfronteerd met nood zoals nog nooit is voorgekomen , Israël wordt bezet door Syrië, de tempel ontheiligd,

 

Ontredderde, wanhopige mensen gaan op zoek naar een strohalm. Met enige huiver zeg ik nu God…hiernamaals, mogelijk beladen termen dan, en ik bedoel hoop op leven na diepe ellende hier op aarde of voorbij de dood: er moet toch ergens iets zijn, iets dat opkomt voor, dat slachtoffers recht brengt, ons aanreikt, tegemoetkomt, laat opstaan…

 

Dan brengt Jezus in Marcus een blijde boodschap verpakt in een waarschuwing: “wat Ik tot jullie zeg, zeg Ik tot allen: de Mensenzoon zal komen voordat de dan levende generatie voorbij zal zijn, en Ik zal rechter zijn, oordelen over wie schuld heeft of vrijuit gaat en Ik zal de uitverkorenen verzamelen….

 

Als mensen vragen we dan: hoe en wanneer we zien we dat …? Over wanneer, kan Ik geen zinnig woord zeggen, zegt Jezus dat weet alleen de Vader, van u, van jou en van jullie vraag ik waakzaamheid, let op de natuur, rn dan volgt het mooie verhaal van de vijgenboom in het evangelie, in een recordtijd krijgt hij enorme bladeren die beschutting bieden. De natuur als een teken van verbinding van vertrouwen. Voor gelovige mensen kan de natuur het teken zijn van een oerkracht waarvan liefde het symbool is en die ons tenslotte recht zal doen!

De  familie van Maud ervaart door de dood heen tekenen van die kracht in de natuur, in de mensen om hen heen, in de gespreksgroep van lotgenoten die in Epen werd opgericht.

Maud leeft verder in het leven van wie van haar houden en in de beelden die wij op tv mochten zien, en die de ouders met ons wilden delen.

Maud ráákt in ons het besef van de eindigheid van het leven, er gaat van haar een appčl uit

om de plannen die je maakt niet eeuwig uit te stellen, ze nodigt uit om van het leven te genieten zoals zij dat heeft gedaan

 

We zongen als openingslied jij die ons kent, jij die ons aanvoelt

jij die de hele wereld draagt, kom naar ons toe, leer ons te leven

help ons te zien wat ieder vraagt: tijd om te leven, kans om te zijn!

 

Let op: dat je niet onverschillig wordt over verhalen over ondergang … ontken de dreiging en het einde niet, waak, wees paraat op het moment waarop je iets kunt betekenen voor een ander, dan loopt het goed af, dan schitteren de wijzen als sterren voor eeuwig en altijd….