Ik ben alleen een klein beetje anders dan jij…ik voel nu nog, hoe het lied me raakt, en een week of twee geleden was ik in de Caumerbron waar de Notenkrakers repeteren en toen zongen ze het lied weer, zo maar spontaan voor mij…het was hun blijkbaar niet ontgaan dat hun lied ráákt! Hun vrolijkheid en enthousiasme onder het zingen maakt blij.
Is het toeval dat de vastenactie van verleden jaar en dit jaar samenviel met dit contact met de Baan? Verleden jaar waren zij het die de informatieavond over het project voor een onderkomen van gehandicapten in Calcutta ‘zin’gaven. Ze wisten niet alleen hun anderszijn te verwoorden en ze doen daar ook niet moeilijk over maar ze zagen dat wij het hier ongelooflijk goed hebben en dat het erg is dat mensen daar in zo’n barre omstandigheden leven…
Wij reduceren gehandicapten vaak tot kwetsbare mensen die extra zorg nodig hebben waar we of betuttelend of liever alleen op afstand mee willen omgaan.
Omdat we ons verlegen en onhandig voelen in het: Hoe moet je ze aanspreken? En als je nou niet begrijpt wat ze bedoelen…
Ik heb een gehandicapte neef, Mark, hij woont hier in Heerlerbaan bij zijn ouders. Mark heeft het verstand van een kind van een jaar of 4 à 5, hij kan lopen, z. alleen aan- en uitkleden. Hij werkt op een boerderij voert daar de kippen, verzorgt de konijnen, hij voelt z. daar nodig. Familiefeesten zijn hoogtepunten
in zijn leven en op zijn verjaardag raakt hij ons met zijn blijheid: “nu gaat het gebeuren”roept hij dan steeds bij elke bezoeker. Mark, en ik vermoed alle verstandelijk gehandicapten zijn nooit onecht, als hij je mag dan ziet een blinde dat nog en ook als dat omgekeerd is.De handicap van Mark is uiterlijk zichtbaar, maar niet afstotend, in zijn wereld zijn de mensen aardig en goed, hij maakt mensen mild. In zijn nabijheid lijken onze problemen minder zwaar, of bedreigend.. hij straalt een zekere rust, een oervertrouwen uit dat doet denken aan de vogels op het veld….
De puurheid van deze mensen (en daarbij hoort ook hun nukkigheid of luiheid)
kan voor ons spiegel zijn, een voorbeeld van levenskunst, zij kunnen het beste in ons oproepen, status en afkomst spelen dan geen rol en als je aan die oproep gehoor kunt geven, dan gebeurt er iets met je, dan ben je even bevrijdt, even echt jezelf misschien…
In onze expositiegang hangen foto’s van het project in Calcutta. Het is fijn als deze mensen daar kansen krijgen om te kunnen zijn wie ze zijn en het is goed als wij daaraan een steentje kunnen bijdragen, van harte aanbevolen dus!
Jezus is voor ons een voorbeeld bij uitstek in het omgaan met kwetsbare mensen, hoe Hij opkwam voor wezen en weduwen, zieken, uitgestotenen, hoe hij daarbij wegen bewandelde, ook waar geen wegen gaan! Het hongerdoek dat gemaakt is voor de Vastenactie verbeeldt de onontkoombare betrokkenheid van God en zijn Zoon Jezus met de mensen vanaf het eerste begin, het kreeg de titel De WEG naar de Ander. Het doek is gemaakt door een Afrikaanse kunstenaar Amouzu Glikpa en de Duitse Resi Borgmeier. De subtiele kleuren van het doek gaan van links naar rechts in elkaar over. De lijnen lopen van rood via blauw weer over in rood als symbool dat alles met elkaar verbonden is. Links op het doek staan Adam en Eva, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis, God blies hen Zijn levensadem in.
In het midden staan Maria en Elisabeth. (vandaag 25 maart viert de kerk het feest van Maria Boodschap, het moment waarop Maria de aankondiging hoort en aanvaardt dat zij Jezus zal dragen, de kracht van Gods Geest) Uit Elisabeth wordt Johannes de Doper geboren, Johannes is de wegbereider van Jezus, de stem die roept in de woestijn,
Uit Maria wordt Jezus geboren, in Hem werd God mens op aarde: Leven is Naastenliefde, Jezus wordt daarmee het centrum van de heilsgeschiedenis.
Vrouwen spelen in die geschiedenis een belangrijke rol, we zagen het ook al in het vastenproject. Rechtsonder staat Jezus met de Samaritaanse vrouw. Jezus vraagt hààr, tegen de regels in, om water.
Jezus doorbreekt grenzen, overal waar Hij komt, hij maakt geen verschillen tussen mensen, mensen zijn stuk voor stuk naasten in wie Gods liefde zichtbaar is.
Rechtsboven zien we het kruis midden tussen de mensen. Het kruis van lijden en verlossing. Lijden en verlossing, er is geen ontkomen aan! In Jezus toont God de weg die wij moeten gaan, een weg van breken en delen met elkaar..
naaste te worden van wie er op je pad komt…
In het evangelie zo meteen luisteren we naar de evangelist Johannes. Jezus zegt daarin van zichzelf zegt dat “de Mensenzoon omhoog geheven moet worden”. Het is een verwijzing naar Zijn kruisdood, waar we in de weken naar Pasen uitdrukkelijk bij zullen stilstaan. Misschien dat door die weg die voert naar het kruis, mensen tot geloof komen: geloven dat je van harte aanvaard bent, en niet veroordeeld wordt, maar aanvaard door iets dat groter is dan jij, dit weten maakt liefde mogelijk, liefde die groter is dan jij …om Jezus’ weg te gaan, óok of juist daar waar geen wegen gaan…
Amen.