In het huis van mijn Vader is
plaats voor velen, deze misschien overbekende zin speelt sinds de gezamenlijke
voorbereiding van deze viering, eigenlijk voortdurend door mijn hoofd: in het
huis van mijn Vader is plaats voor velen,
wat bedoelt Johannes met deze
zin? Misschien wordt de zin duidelijker als je eerst kijkt naar wat er niet
staat, er staat niet dat er plaats is voor mensen die veel bidden of niet, voor
zieken wel en voor gezonden niet, voor blanken wel en voor zwarten niet, voor
christenen wel en voor moslims niet, voor mannen wel en voor vrouwen niet, er
is plaats voor velen staat er, misschien zou je uit het woordje 'velen' mogen
afleiden dat het niet aan ons is te bepalen wie die velen zijn, vroeger niet,
nu niet en in de toekomst niet, of misschien zou je zelfs mogen geloven dat Hij
niemand afwijst als je je tot Hem wendt..
Johannes houdt een vurig pleidooi: hij vertelt hoe Jezus bij
Zijn laatste maaltijd aan Zijn leerlingen een belofte doet: "ben niet
ongerust, als je gelooft in de Vader en in Mij, dan zullen jullie zijn waar Ik
ben, bij mijn Vader, is er hoe dan ook een plek voor
jullie". .Heel lang heb ik deze woorden gehoord en uitgelegd als een belofte
voor de toekomst, ooit, na de dood of nog later aan het einde der tijden, hoe
of wat dat dan ook mag zijn, dat er dan een plek is voor de leerlingen, voor
ons..
Heel spannend en uitdagend
wordt het als je deze woorden plaatst in het nu,
het huis van mijn Vader waar plek is voor velen ,wordt
dan, deze kerk en niet alleen dit gebouw
maar meer nog geldt dit voor de mensen die er komen, en nog concreter, het wordt mijn huis en de
mensen die ik dagelijks tegenkom. In mijn huis, in mij, moet plaats zijn voor
velen, het is niet aan mij om te oordelen wie ik wel en wie ik niet toelaat,
het is aan mij om met ieder mens en aan alles wat leeft op deze aarde zo om te gaan zoals Hij het ons heeft voorgedaan. We moeten
Hem, vraagt Hij, in alles wat we doen laten
meewegen, meedeinen, omdat Hij, zo staat
er: de weg, de waarheid en het leven is....ook weer een moeilijke zin die
vraagt om nadenken en toelaten, ze krijgt pas echt inhoud als je hem durft te plaatsen in het nu
en in mijn persoon: als Ik (Jezus) in jou en met jou Mijn weg mag gaan, dan
groeit er waarheid die altijd groter is dan jij als mens bevatten kunt, dan beloof Ik
jou dat je zult Leven (met een hoofdletter), dat is geen leven zonder pijn en
lijden, maar leven door alle pijn heen, een gebroken leven waarin je ook daden
zult verrichten waar jezelf versteld van zult staan. Er zal geen angst meer
zijn om je vege lijf, je zult de kracht voelen die de Vader ook Mij geeft en je
zult alles
kunnen dragen en verdragen...
.....mijn God wat een
uitdaging, ....de droom van Martin Luther King, de droom van ieder mens op onze beste momenten,
momenten waarop je heilig gelooft in die wereld, en waarop je daden verricht
die groter zijn dan waar je jezelf toe in staat acht, heilige momenten, die je
dragen als je terugkijkt op je leven . Maar hoe gemakkelijk geven wij deze
momenten prijs aan de werkelijkheid van de media, onze omgeving en dat stemmetje in onszelf, die de
angst in ons aanwakkeren voor wat ons allemaal zou kunnen overkomen. Die droom
ach, die is toch niet realiseerbaar, wat kan ik in mijn eentje, en onze droom
glijdt weg en onze omgeving doet er nog een schepje bovenop en we zeggen en
denken net als Pilippus, Laat ons die Vader zien, dan
zijn we tevreden en zolang wij die Vader niet zien bevestigen wij sloten op ons
zelf, op onze huizen en onze kerken en onze Kerk. Wij willen dan geloven dat
structuren, wetten, regels ons en vooral die mens
waarvan wij aannemen dat hij anders denkt en voelt dan wij,
de ogen openen...
zonder ons bewust te zijn van dat wij zelf de belofte niet
zien en dus ook niet meer zoeken...
Deze week hebben we via de
tv, van nabij, de pauskeuze kunnen meemaken,
de media hebben hun mening niet onder stoelen of banken
gestoken. Het conclaaf heeft een paus benoemd die naar men aanneemt staat in de
traditie van zijn voorganger. Benedictus XVI, een intellectueel, een man met een briljante geest, wat me trof in zijn eerste optreden als paus, was dat hij
vroeg om voor hem te bidden, ook hij moet net als Hij - toen vlak voor zijn
kruisdood- , de angst en tegelijkertijd de kracht ervaren hebben om te doen wat
op je weg komt,
Ik wil geloven in die Geest
die mensen op heilige momenten opent voor het geloof in Zijn weg, Zijn waarheid
en Zijn manier van Leven, alleen zo kunnen we hem de plek geven die hij nodig
heeft om paus te kunnen zijn als Hij,
ik wil geloven dat hij niet alleen spreekt uit
zichzelf, maar vanuit de belofte en de
daden van de Vader, dat die in hem aanwezig zijn, en dat wij die belofte en
daden zullen ervaren als wij hem accepteren als een van de velen met een
bijzondere roeping!
Ik wil geloven dat er onder
het beschermende dak van het huis van onze Vader altijd meer plek is dan wij
kunnen bedenken, ook in onze zwakke en angstige momenten. Ja, zelfs dat er meer
plek is dan alle zogenaamde realisten en doemdenkers tezamen
kunnen verzinnen als wij 'ja' zeggen
tegen Zijn moeilijke weg, Amen