Hebt u ook wel eens het wanhopige en verdrietige gevoel dat er in de wereld in de loop der eeuwen niet zoveel veranderd is? 2000 jaar Christendom met de liefdesboodschap van Jezus van Nazareth heeft weliswaar mensen tot grote daden in staat gesteld, maar het lijkt alsof het kwade toch wel heel hardnekkig is en soms zelfs steeds groter lijkt te worden! We worden dagelijks geconfronteerd met de vreselijkste verschrikkingen, die ons voorstellingsvermogen te boven gaan. Neem de berichten over de bombardementen door Israël op onschuldige burgers, zelfs kinderen. Lees de berichten over de armoede in onze wereld, ook heel dichtbij in ons eigen land.
In Roermond klaagt een VMBOleraar bij de leiding van de school dat er veel te veel leerlingen in een klas zitten waardoor zij aan aandacht en zorg te kort komen en bijna zeker zullen ontsporen. Die leraar zal nu worden ontslagen! Het is de waanzin ten top.
In Engeland overleed deze week de Rus Litvinenko, die op moedige wijze aan de kaak stelde hoe in Rusland onschuldige mensen die opkomen voor recht worden vermoord, vermoedelijk door de regering zelf. Hijzelf moest het bekopen met een dood door vergiftiging. U hebt het ongetwijfeld gezien. Zijn laatste woorden zijn op papier gezet en doen je huiveren door de moed en de oprechtheid die eruit spreken.
Maar toch.... Hoe kijken we naar de werkelijkheid? Waar laten we ons oordeel en ons gevoel door bepalen? Wat is voor ons belangrijk? Zien we wel wat er te zien is?
In onze wereld en in ons mensen strijden goed en kwaad om de voorrang. In oude woorden gezegd: de duivel probeert ons te verleiden tot het kwaad terwijl God diep in onze ziel het goede, het liefdesvermogen heeft geplant: wij zijn in ons diepste wezen kinderen van God, beeld van God, maar wij laten ons vaak meeslepen door andere krachten.
De profeet Daniel – twee eeuwen voor de komst van Jezus - ziet in een visioen hoe de eigenlijke macht over het volk door God gegeven wordt aan iemand `die op een mensenzoon leek'. In de evangelieën wordt Jezus vaak aangeduid als `dé Mensenzoon', een eretitel. In Hem heeft God zich in al zijn goedheid en liefde geopenbaard. Jezus bracht Gods Liefde in praktijk. Hij was de dienaar van het koninkrijk van God. In zijn visioen heeft de profeet Daniel dat als het ware voorzien.
In het evangelie van vandaag ontmoeten we die Jezus. Hij is verraden en gevangen genomen en het proces tegen Hem is in volle gang. Hij staat voor Pilatus, de Romeinse bevelhebber. "Bent u de Koning van de Joden?" Een strikvraag, want zoals we weten is Herodes namens de Romeinse bezetter aangesteld tot koning. Jezus blijft echter bij zijn eigen roeping: Hij is koning, ja, maar Hij is geen heerser maar dienaar van de mensen. Zo is Hij koning. Hij zet zich in voor de waarde van elke mens. Hoe je ook bent: je bent bemind door God. Niemand is daarvan uitgezonderd. Je waarde hangt niet of van veel hebben of veel kunnen maar jouw waarde bestaat erin dat God van je houdt en dat jij uit deze liefde mag leven met en voor anderen. Jouw waarde gaat over de grenzen van aarde en tijd heen! Je bent voor altijd bewaard! Dat is de waarheid waar Jezus voor staat en waar Hij alles voor over heeft. Waarheid in geen droom. Dat kunnen we bijna niet geloven want wie durft nog te zeggen wat waar of niet waar is? Er zijn zoveel zienswijzen, zoveel kanten aan een zaak. We zwijgen vaak maar liever, uit angst, uit bescheidenheid, uit onzekerheid, wat zullen ze van me zeggen. Opkomen voor de waarheid, ook voor de kleine waarheid van alledag, kan zelfs gevaarlijk zijn en je leven kosten. Dat heeft Jezus laten zien en met hem nog zoveel anderen.
Het feest van Christus Koning kan het besef in ons wekken dat de koninklijke weg van Jezus ook onze roeping is: dat we durven getuigen van de waarheid, opkomen voor de waarde van elke mens, durven vertrouwen dat het Rijk van God, dat Goedheid en Liefde, mogelijk zijn. Voorbij de grenzen van onze kleinmenselijkheid worden we getrokken en uitgedaagd tot een leven dat ons egoïsme en onze zelfbetrokkenheid overstijgt. De Rus Litvinenko, de Roermondse leraar en nog zoveel anderen, u kunt ze zelf aanvullen, misschien bent u het zelf, zij gingen die koninklijke weg voorbij de grenzen van hun zelfbehoud en angst. Zij geloofden en geloven in de waarheid en in de waardigheid van elke mens.
Tot slot: Er bestaat een mooi verhaal over Petrus en de spiegel van de waarheid. God had Petrus aangesteld tot bewaarder van die spiegel, maar in een onbewaakt ogenblik viel de spiegel uit zijn handen en kletterde neer op de wereld en brak in ontelbare kleine splintertjes. Elke mens vond zo’n splintertje. Petrus was in paniek door de kapotte spiegel, maar God vond het eigenlijk wel mooi: ieder mens een splintertje van de waarheid want alle splintertjes bij elkaar vormen immers weer de hele spiegel! God had vertrouwen in de mens. Hij had hem immers geschapen naar zijn beeld. Er was niets verloren. Integendeel.
En wij? Hebben wij er vertrouwen in dat ons splintertje voldoende is om zoals Jezus te getuigen van de waarheid en op zoek te gaan naar de waarde van elke mens? Om die koninklijke weg te gaan, dwars tegen de bewegingen van het kwaad in? Ik zou het ons allen bijzonder vandaag willen toewensen. Dat we in deze viering daartoe gesterkt mogen worden.