Uit honderd huizen hier gekomen, uit eigen zorgen opgestaan
is ieder hier met zijn eigen dromen, tot hier zijn eigen weg gegaan.
Hier hopen wij elkaar te vinden, hier tellen de verschillen niet.
In dit lied zingen we uit, wat we met ons thema ‘met open deuren’ willen doorgeven en beleven. Dat is wat wij als Andreasgemeenschap willen zijn: een open deur voor ieder, die met ons mee wil doen; een open deur voor klein of groot, voor oud en jong, voor ziek en gezond, voor vrijwilligers en bezoekers. Onze kerk heeft niet voor niets die twee grote voeten op de deur staan. De ene voet naar binnen, wees welkom allemaal. De andere voet, die zegt: kom mee naar buiten, want daar moet het gebeuren. Daar moeten we de ramen openzetten, daar moet open de deur van ons hart. Want pas dan, aldus de eerste lezing, pas dan blijft niemand buiten of in de kou staan, pas dan kunnen we kloven overbruggen, pas dan krijgt Nederland weer lucht.
Met open deuren, dat is de rode draad van deze viering. Met open deuren, daarmee gingen de werkgroepen aan de slag om mooie werkstukken te maken, die u hier aan de rode draad bevestigt ziet. Maar ook u mag meedenken. Ook u hebt in uw boekje een leeg blaadje met een rode draad. En we zouden het fijn vinden als u op dat blaadje in enkele woorden of zinnen wilt opschrijven wat u belangrijk vindt in de kerk, in de parochie. En misschien kunnen de kleintjes hier een tekening maken op dit blaadje. Als iedereen iets geschreven heeft, kunnen degene die dat willen, vertellen wat ze opgeschreven hebben. We hangen dan enkele blaadjes aan de rode draad en de andere blaadjes verzamelen we in mandjes en daarvan zult u in het parochieblaadje of de courier een verslagje van krijgen.
De misdienaars kunnen u eventueel een potlood aanreiken als u die niet bij u heeft.