Het
begon Aswoensdag. De verdorde palmtakken werden verbrand, van de as maakten we
een kruis op elkaars voorhoofd als we durfden, of we lieten het de vg. doen dat
kruis maken, teken van dood: mens bedenk dat je stof wordt.
Er
was de vastenactie met het thema, vast iets om te delen, en we hebben gedeeld.
Concreet dit jaar, door gul te geven, anoniem in een mand die daar stond. Er
was koffie, thee, rijst, strippenkaarten, eigen gebreide sokken, geld,
we
hebben het verzameld en allemaal uitgedeeld , aub een pakketje van de mensen
van Andreas
Er
was geld voor Guatemala, vaak ingeleverd,
in de envelopjes aan de deur bezorgd. Guatemala een land zover weg, het
kwam wat dichterbij door een bezoek aan Wittem waar we prachtig geborduurde
kleding zagen en waar we hoorden van de de Pop
Wuj, het heilige boek van de Maja 's. Daarin wordt verteld hoe de Schepper
de eerste mensen kneedde uit het deeg van gele en witte maïs. Eerbiedig wordt
de maïs verbouwd, de aarde bewerkt.
Er
hingen indrukwekkende posters in de gang, er was een kleurig wandkleed gemaakt
door Zd. Amerikaanse vrouwen in de gevangenis in Frankfurt, het trok steeds
opnieuw je aandacht.
De
kinderen in de nevendienst werkten voor de gaarkeuken van de zwervers en
daklozen, wat waren ze enthousiast en met velen, waar denken kinderen aan met
Pasen, is verrijzenis voor hen niet iets heel natuurlijks, wat ze niet onder
woorden kunnen brengen?
Er
was een boetviering in een goede sfeer in de goede week. Witte donderdag,
vierden
we met 12 rond de tafel, de versiering bestaande uit handen die op het punt
stonden te delen te midden van verstrooid liggende rode rozen, ze staan op mijn
netvlies gegrift. Het werd goede vrijdag, het kruis met het paarse doek
midden
in de kerk, er was stilte, de paaskaars werd uitgeblazen en er werden kleine
lichtjes gezet bij de statie die je het meest raakte op dat moment, er was het
lijdensverhaal van Johannes. Het werd zaterdag in de goede week, de Paaswake,
het kruis versierd met bloesem, een
witte doek ten leven, en het verhaal van de vrouwen onder het kruis. De nieuwe
paaskaars is er met voeten in diverse kleuren om samen op weg te gaan in Zijn
spoor op schoenen die bij jou passen. Een kleine oecumenische groep ging letterlijk
op weg, een pelgrimage naar het licht. Ontroerd werden we door de warme
ontvangst in de verwarmde kerken onderweg en het werd licht.
Paaszondag
de preek van pastor Bles en zijn beeld van verrijzenis: samen met moslims en christenen op weg gaan
naar de moskee, als gebaar om de dreiging van terrorisme en angst samen te
delen. Begrip en respect tonen voor elkaar.
Ik
weet niet hoe het u vergaat, maar ik heb deze voorbereiding op Pasen hier
ervaren als een rijke tijd, het voelt goed, samen te delen, samen te vieren, te
bidden en te zingen,
en
ook vandaag is er het ontroerende verhaal van die twee vrouwen onder het kruis,
ik zie ze daar staan vol angst en tegelijk met grote vreugde.
Die
vreugde en angst die je herkent als het gaat om je liefste
de
vreugde en pijn die je stappen kan laten zetten waar jezelf verbaasd over bent,
de vreugde en pijn, het haarfijn
aanvoelen, een even zeker weten als een steekvlam in de nacht, een voetspoor in
de zee, dat het goed is wat je doet,
een
vreugde en pijn die Lèven geeft, verrijzenis ìs.