Destiny, a man with a mission

© Nan Paffen, Heerlen 2010



Kent u die reclame (een van de weinige mooie reclames, volgens mij dan) waarbij een waterdruppel een hele weg door allerlei natuur en natuurverschijnselen gaat. Met prachtige muziek, waarvan de 1e regel luidt: destiny, a man with a mission.

Bij een oeroude gletsjer wordt een druppel water geboren. Een druppel met een missie. Hij maakt een lange en gevaarlijke reis naar Lieshout. Want daar bevindt zich de natuurzuivere mineraalwaterbron waar Bavaria zijn bier mee brouwt. Voor de druppel is het hoogst haalbare: Bavaria worden. Uiteindelijk komt de druppel net niet in het bierglas terecht, maar in de mond van een hond.

Bavaria nieuwe commercial - Druppel

1:01   19 oktober 2009

Entertainment

BavariaCommercials

Bij een oeroude gletsjer wordt een druppel water geboren. Een druppel met een missie. Hij maakt een lange en gevaarlijke reis naar Lieshout. Want ...

---

31702 keer bekeken

 

Mooie, paradijsachtige natuuropnames. Ongerepte natuur in elk geval.

Ik moest hier aan denken, toen ik het thema ‘Gaan – de – weg voor deze viering overdacht. Het thema dat we deze hele week al centraal hebben gesteld bij die laatste week van het leven van Jezus. Het thema ook dat op de nieuwe Paaskaars uitgebeeld is in die twee wegen die samen het kruis vormen. En de voetjes, die horen bij de weg, die we samen moeten gaan: soms een moeilijke weg, soms een fijne weg.

Vandaag zijn we aan het einde van die weg van Jezus gekomen. Zijn weg, die weg gedurende vele jaren gekenmerkt werd door liefde en aandacht voor mensen, vooral voor mensen die in de knel zaten, die het moeilijk hadden of die niet meetelden in de maatschappij. Een maatschappij die net als de onze nu, beheerst werd door mensen met macht en geld, door mensen die meetelden. En die weg leek dood te lopen, letterlijk tegen de dood op het kruis. Het leek een echte mislukking en het duurde tot Pasen, tot vandaag, eer de leerlingen inzagen dat Zijn dood ook nieuw leven ging betekenen. Dat Zijn Weg géén doodlopende weg was, maar een weg die naar nieuw leven voert, een weg die mensen nieuw leven geeft. Dat kwetsbaarheid en jezelf kwetsbaar opstellen geen teken van zwakte is, maar juist groots.

 

Die druppel, bij de oeroude gletsjer geboren, is een druppel met een missie. En de muziek begint met de zin: destiny, a man with a mission. Jezus was zo’n man.

Jezus had ook een missie, een missie die op de Paaskaars wordt verbeeld door die kleine cirkel van prikkeldraad, met ‘kleine mensen’ erbinnen: het geeft Zijn missie en onze taak weer om ‘kleine mensen’, mensen in de knel, mensen die niet meetellen uit die cirkel te halen en centraal te stellen in onze samenleving. Dat was de weg van Jezus; dat is ook onze weg.

 

Dat is ook de opdracht die in het scheppingsverhaal naar voren komt, als God de 7e dag aanmerkt als rustdag. En ik zou dat willen interpreteren als: de dag dat God zijn werk overdraagt aan ons mensen; hij geeft ons zijn schepping in handen en vraagt ons er goed voor te zorgen. Goed te zorgen voor de natuur en voor wat er op aarde leeft, maar vooral ook goed te zorgen voor elkaar, voor alle mensen die op deze aarde mogen leven.

 

Die zorg is ook de basis voor het uittochtverhaal. Mozes ontmoet God bij een brandende braamstruik. En God zegt tegen Mozes: ik heb de ellende van mijn volk gezien. Trek weg met je volk, want ik ben jullie God, die heet: ‘IK BEN ER’;  ‘Ik zal er zijn voor jou, voor jou en voor jou. Maar Mozes moet het doen; hij moet het volk leiden door de zee heen.

En zo geldt dat ook voor ons. God, die heet ‘IK BEN ER’, wil er zijn voor ieder van ons, als wij mensen zijn met een missie, mensen die goed willen zorgen voor de schepping en voor állen die op deze wereld leven. Dichtbij en veraf.

En dat is niet altijd eenvoudig. Zoals die druppel een lange en gevaarlijke reis maakte naar de mineraalwaterbron van Bavaria, zo zal ook onze levensweg soms lang en gevaarlijk zijn.

Zoals Jezus gaan-de-weg ontdekte dat zijn manier van leven niet door iedereen gewaardeerd werd en uiteindelijk zelfs leidde tot die afschuwelijke kruisdood, zo zullen ook wij mensen ontdekken dat het kiezen voor geluk van alle mensen soms spot en haat meebrengt.

Maar ook: en dat is het mooie van deze bijzondere viering – dat die kruisdood niet het einde is. dat die weg voorbij het kruis verder loopt in een nieuwe weg (de regenboog en de sterren op onze Paaskaars); in een weg die leven heet, voorbij de grenzen van de dood.

 

De druppel van de Bavaria-reclame kwam net niet in het bierglas terecht. Maar is zijn missie daarmee niet geslaagd?

Ook wij ontdekken gaan-de-weg dat die weg van Jezus soms te steil of te lang is voor ons; dat we verdwalen of stilstaan en niet meer vooruit komen, of de verkeerde kant uitlopen. En toch: is onze missie dan niet geslaagd?

We mogen geloven dat Jezus is gestorven en opgestaan voor ons allemaal en ons de ruimte geeft onze weg te gaan. In zijn voetspoor als het kan en als het moeilijk wordt, dan reikt hij ons vast wel Zijn hand. Dat geloof ik wel.

Amen.