Wanneer ga je
nu eens echt serieus je best doen op school?, vroeg een moeder aan haar zoon.
Als Pasen en Pinksteren op een dag vallen zeker?
Daarmee leek het alsof dat wel
nooit zou gebeuren. Uiteindelijk is het prima in orde gekomen met die
zoon; heel serieus heeft hij zijn MTS-studie doorgewerkt, toen hij eenmaal
enthousiast was geworden voor het werk dat hij graag wilde gaan doen, werd zijn
inzet vanzelf groter. Het is dus niet zo onmogelijk: dat Pasen en Pinksteren op
een dag vallen?
In de lezingen van vandaag
wordt dat niet zo duidelijk. In onze feestkalender vieren wij het pinksterfeest
op de 50e dag na Pasen. Daarin speelt een hele symboliek mee: 7 x 7 dagen is
negenenveertig. 7 is het getal van de volheid. De week is vol als er 7 dagen om
zijn. 7 weken is nog voller en als er dan nog 1 dag bij komt, stroomt het over
van volheid. Die volheid is de geest van Pinksteren.
Er is een bekend pinksterlied,
dat begint met de woorden: wat altijd is geweest, het waaien van de geest,
gebeurt aan ons vandaag! Als kind kon ik me daar nooit iets bij voorstellen. De
wind die waait (door de bomen nog wel, zo rond sinterklaastijd), maar een geest
had ik nooit gezien of gevoeld. Geesten waren spoken en die kwamen alleen in
verhalen voor of in griezelfilms, en die durfde ik niet te kijken. Een geest,
die je kon voelen als de wind, daar kon ik toen niks mee!
Pas later ontdekte ik dat de geest
van God voelbaar kan zijn, en tastbaar, hoorbaar en verstaanbaar, zichtbaar en
herkenbaar in mensen. De geest is a.h.w. God-in-ons, hij werkt in en door
mensen. Mensen worden door de geest niet uitgeschakeld (zoals in
griezelverhalen of griezelfilms), nee Gods geest werkt in mensen, wanneer zij
dat willen en met alles wat zij hebben en kunnen. En daarom is deze ook
zichtbaar in wat mensen zeggen, in wat mensen doen.
Het verhaal van God met de mensen,
en vooral het verhaal van Jezus, roept iets op bij mensen, toen én nu, dat
enthousiast maakt, dat be-geest-ert! Het verhaal dat mensen warm maakt en
uitnodigt om door te vertellen en na te leven. In die eerste tijd zien we dat
bij Jezus’ leerlingen en doorheen de hele geschiedenis zijn er tallozen
die Zijn verhaal niet alleen in woorden doorverteld hebben, maar ook in hun
leven waargemaakt hebben. En ook nu zien we overal weer mensen die opkomen voor
de zwakken in de samenleving, die ver weg zich inzetten voor wie het niet zo
goed hebben als wij, maar ook om ons heen zien we mensen die opkomen voor
vluchtelingen, die zich inzetten voor zieken, die maatje worden van aidspatiënten
of van psychiatrische patiënten, die voor tafeltje dekje maaltijden
rondbrengen, die vrijwilligerswerk doen voor kerk en maatschappij.
Die zoon waarover die moeder
van zojuist zich zo’n zorgen gemaakt had, (omdat hij als puber zijn best niet deed
op school, omdat hij alle waarden van zijn ouders aan zijn laars leek te lappen
in stoer gedrag), die zoon kwam niet alleen goed door zijn opleiding heen; hij
werd ook een fijn mens, die in zijn leven heel wat mensen blij heeft gemaakt.
Geen spectaculaire zaken, maar gewoon in het klein: er zijn en zien wie hem
nodig had: klussen bij oma (en anderen) in het verzorgingstehuis; zichzelf en
zijn auto beschikbaar stellen als iemand ergens naar toe moest. Het zijn geen
heldendaden, maar het zegt wel iets over de geest van waaruit hij leefde: niet
alleen voor zichzelf. In mensen leeft blijkbaar een kracht die mensen boven
zichzelf uit kan doen stijgen. Een kracht die door Jezus genoemd werd: Gods
geest die werkt in en door mensen.
Het waaien van de Geest
is daarom niet per sé gebonden aan een datum en een feest gebonden. Het waaien
van de geest gebeurt altijd. Het is alleen niet altijd voelbaar. Soms is het
voor ons nog pasen. Dan hebben we wel gehoord dat Jezus leeft, maar we zijn nog
te zeer bezig met onszelf, zitten nog met de ramen en deuren gesloten, uit
angst voor wat er te gebeuren staat. Komen tot overgave en geloof heeft tijd
nodig, misschien wel 50 dagen, misschien wel 50 jaar. Maar als de tijd rijp is,
komt de geest over ons en durven we ons te laten raken door het verhaal van God
en Jezus. Dan kunnen we ook Gods stem in ons onderscheiden van de vele stemmen
die in ons en om ons heen op ons inwerken. Dan durven we enthousiast uit
te gaan, de wereld in te gaan en te laten zien wat Gods Geest in mensen kan
uitwerken. Bij Johannes gebeurt dat al op de avond van die bijzondere
paasmorgen. Dan zitten de leerlingen bij elkaar en komt Jezus bij hen. “Vrede”,
wenst hij hen en dan zendt hij hen de wereld in om te getuigen, om te leven, om
te laten zien wat leven betekent. En dat kan lang of kort na Pasen zijn, het
kan samenvallen met Pasen, voor zover het Johannes betreft, of na 50 dagen
gebeuren volgens Lucas. Het belangrijkste is dat het gebeurt.
Pasen en Pinksteren op één dag?
Jazeker, dat kan en als het goed is vieren we dat telkens als wij bij elkaar
komen om te vieren. Dan herdenken we het lijden, de dood en de opstanding van
Jezus en na afloop gaan we met Gods zegen de wereld weer in om er wat van te
maken dat lijkt op Gods droom van gerechtigheid en vrede!