Als
twee mensen iets met elkaar delen, waar zij vol van zijn en wat hen diep
raakt,
dan gebeurt er iets, dat hen overstijgt. Dan groeit er enthousiasme, dan groeit
er nieuw leven. Als twee mensen met elkaar hun geloof delen, zomaar met elkaar
praten over wat er in het leven echt toe doet, dan kan het gebeuren,
dat
zij ineens helder zien, begrijpen, er warm van worden; dan gebeurt er iets
dat hen overstijgt. Als twee mensen met elkaar een diep geheim delen, dan
gebeurt er iets aan hen. Je ziet het, je voelt het aan de sfeer, aan de manier
waarop zij elkaar
bejegenen.
Het is of hun leven, door zo'n gedeelde ervaring wordt opgetild. Het
krijgt
warmte en diepte. Alles wat je doet, tegen elkaar zegt, wordt voortaan
gedragen
door dat geheim, dat je samen deelt en doorleeft. Het geeft nieuwe
richting,
nieuwe inhoud, nieuwe kracht aan je leven.
Vandaag
beluisteren we zoiets in de lezingen over het pinkstergebeuren. Terwijl de
apostelen bij elkaar zijn in die zaal, weggevlucht voor represailles van de
Joden, nog altijd angstig en benauwd dat ook hun hetzelfde zal overkomen,
bidden zij samen en praten na over Hem, over wat Hem dreef in zijn leven.
Ineens krijgen ze greep op het geheim en de drijfveer van zijn leven. Ineens
gaat er een lichtje branden, en zien ze waar ze tijdens zijn leven niet bij
konden komen. Ineens is daar die goddelijke levensadem, die goddelijke
levenskracht in hen. Ineens is daar die ontembare durf bij hen, als gevolg van
dat helemaal verstaan van wat Hem bewoog. Ineens staan ze in vuur en vlam voor
Hem. Het huis is te klein, de deuren gaan open, ze breken uit, de straat op.
Een nieuwe beweging is geboren… de kerk.
Dat
is het pinksterwonder. Ineens was het hun duidelijk, wie Hij was en waar Hij
voor stond; lag er een bodem onder zijn boodschap, die zij, bij zijn leven,
nooit ten volle hadden kunnen bevatten en altijd verkeerd hadden begrepen. Ineens hebben ze door, waarom bij Hem de
kleine kwetsbare mensen, de mensen die normaal buiten de samenleving vallen,
zijn voorkeur en voorliefde kregen; waarom Hij alles wat in deze wereld
belangrijk gevonden wordt, op zijn kop zette. In zijn rijk zijn het niet de
rijken en de groten der aarde, die aangewezen zijn om het aanschijn der aarde
te vernieuwen. In zijn rijk zijn het juist de kleinen, de mensen die niet
meetellen, die de belangrijkste architecten zijn van de nieuwe wereld die Hem
voor ogen staat.
Ineens
vallen hun de schellen van de ogen - nu pas - en doorzien zij, dat dáárom zijn
boodschap zo revolutionair was, dáárom zo bedreigend voor diegenen die het
doorgaans voor het zeggen hadden; en dat Hij dáárom wel op het kruis moest
eindigen. En ze voelen zich er klaar
voor om door te gaan met zijn werk. Ze gooien de deuren open en beginnen zijn
boodschap uit te dragen, ongeacht de consequenties ook voor hen. Vuur, storm,
durf, geest! De kerk is geboren!
Het
is verblijdend te zien dat ook in deze parochiegemeenschap mensen samenscholen
en initiatieven nemen om bruggen te slaan, om mensen met elkaar in contact te
brengen. En dat er dan dingen gebeuren, die mensen overstijgen. Mensen gaan
elkaar ontmoeten en verstaan: autochtoon en allochtoon, christen en moslem,
rijk en arm, man en vrouw, jong en oud, ziek en gezond, legaal en
illegaal, hetero en homo, zwart en
blank.
De
heersende tijdgeest lijkt echter vandaag-de-dag zo heel anders te zijn. Er is zoveel onwil, zoveel 'on-geest', lijkt
het wel. In onze veelkleurige samenleving, lijkt het of we steeds gekleurder
naar anderen kijken; of waardering voor mensen van andere culturen en
verdraagzaamheid almaar afnemen; of we steeds verder uit elkaar groeien; of we
ons - met de ogen open - uit elkaar laten spelen.
Maar
de Geest van Pinksteren is de geest, die verschillen tussen mensen overbrugt,
die mensen elkaar doet verstaan, die afstand ongedaan maakt, muren afbreekt, en
ons aan een nieuwe gemeenschap doet bouwen, aan Gods koninkrijk van liefde en
gerechtigheid.
Het is die Geest van Pinksteren, die ons op
weg doet gaan om het het ideaal van zusterschap/broederschap in onze wereld
waar te maken, met creativiteit, met enthousiasme, met durf; en die ons doet
geloven in het belang van de eerste kleine stappen, in het mosterdzaadje.
Het
is die geest van Pinksteren, die kinderen op het idee brengt zich te laten
sponsoren voor deelname aan een lesmarathon, voor War Child. Het is die geest
van Pinksteren, die kinderen doet zeggen: “Waarom al die vijandelijkheden
tussen Christenen en Moslems? Alleen omdat ze allebei denken dat ze beter zijn
dan de ander? Dat is stom!”