Vandaag worden we uitgenodigd en ik hoop eigenlijk, uitgedaagd ,
om opnieuw na te denken over het sacrament van de Eucharistie.
Laten we teruggaan naar de avond van Witte Donderdag. Jezus zit met zijn leerlingen aan tafel en weet dat het zijn laatste maaltijd is voor zijn gewelddadige dood en dan stelt Hij een teken: Hij breekt brood en Hij noemt zichzelf het Levende Brood
wat doet dat teken en wat doen die woorden met ons
als we ons realiseren dat het gaat om het hart van ons geloof.
We zitten samen rond de tafel, iedereen is van harte uitgenodigd om mee te eten,
om mee getuige te zijn wat de geestkracht van mensen van goede wil, samen, kàn.,
kan losmaken in mensen, krachten in je aan boren waarvan je niet wist dat je die had.
Iedereen voelt de spanning, het heilige en het onontkoombare van het moment.
Onze leider, de man waar wij in geloven, zal worden opgepakt, gemarteld en vermoord.
Waarom? Omdat Hij gáát voor een betere, een rechtvaardige wereld.
Kom, zit mee aan zegt Hij, en dan neemt Hij brood, gewoon brood, Hij dankt de Vader
aan wie, zo voelt Hij, alles wat het leven Hem gegeven heeft, te danken heeft.
Dan breekt Hij het brood,
voor ieder van ons een stukje
en deelt het rond aan ieder van ons persoonlijk en Hij zegt:
“Ik ben dat Brood, telkens als je brood eet ter gedachtenis aan Mij,
en aan deze viering hier samen,
zul je leven voelen met Mij, in Mij”.
En als we allemaal een stukje gegeten hebben kijkt Hij rond in onze kring en zegt:
“Ik geef Mijzelf om jullie en de wereld leven te geven.
Leven met eeuwigheidswaarde,
wat Mij of jou ook overkomt Ik ben bij jou ,zoals ik in de Vader ben
als je leeft met Mij.
Jouw leven, en dat van hen van wie jij van Mij vertelt
en aan wie je voorleeft vanuit die verbondenheid,
dat leven kan nooit echt geschonden worden;
je bent dan net als Ik met de Vader verbonden;
je zult ervaren dat je gedragen wordt”.
Hoor je wat ik zeg mens, ook tegen jou, 2000 jaar later
“jouw leven kan nooit echt geschonden worden….
Johannes zat in Jezus ‘tijd mee aan tafel, hij werd zo geráákt dat hij kan niet anders dan kon dan spreken over Jezus als voedsel, vlees en bloed, de Zoon van God.
Jezus als een levend teken van God, een levend woord van God dat zich met ieder mens wil verenigen.
De Middeleeuwse mens raakte zo in de ban van dit tafelverhaal dat ze het Brood al dansend mee naar buiten namen, de straat op, om zo te laten zien dat,als mensen delen, liefde ruimte krijgt,.
Die dans werd de latere processie.
Het brood werd communie, in de eucharistie.
Johannes vertelt niet over Euch. Hij vertelt hoe Jezus ons voorleeft in breken en delen .
Hoe kunnen wij nu in onze tijd breken en delen in Jezus Geest
van harte zeggen: Uw wil Vader, geschiede
Uw wil als teken van verbondenheid aan het leven en deze aarde om wat leeft tot bloei
te laten komen.?
Dat kunnen we door
- in verzet te komen tegen onderdrukking en onrechtvaardigheid
door samen strategieën van verzet in liefde te bedenken ,
door actief lid te worden van organisaties die zich daarvoor inzetten
de omgekeerde wereld de laten zien
in de overtuiging dat de geest niet te doden is, nóóit…
- leerling zijn betekent ook samen bepalen wat goed is om de wereld tot wasdom
te laten komen, samen oefenen in soberheid, in het bewust zien van de
overvloed, het manna voor iedere dag, oefenen in loslaten
loslaten, voorleven , veranderingen zien als een uitdaging, plezier en
dankbaarheid beleven in het nu
- in situaties van grote nood teruggrijpen op verzetsverhalen die hoop zichtbaar maken
zoals Aung San Suu Kyi in Birma die al jaren opgesloten in haar huis
een boegbeeld is en blijft van hoop,
waar mensen samen breken en delen, daar gebeurt God
daar zijn wij voedsel voor elkaar, Eucharistie
laten we vandaag bewust die liefdevolle verbondenheid vieren!
en willicht volgend jaar
met het brood in processie de straat op gaan
geïnspireerd vanuit die Geest, Amen