In de woestijn kreeg Jezus het aanbod van macht over
mensen. Maar Hij weigert macht als middel om zijn rijk op aarde te vestigen. Hij
heeft gaandeweg aan de lijve ervaren, dat kiezen voor - en werken aan - een
andere wereld bloed en tranen kosten. Vandaag op de berg wordt Hij bevestigd in
zijn keuze, en Hij straalt het uit, zegt het evangelie. Lichtmomenten wil je vast houden. Dat willen
ook de drie leerlingen: "Laten we hier drie tenten bouwen." Maar de
dagelijkse werkelijkheid is stugger. Jezus daalde met zijn leerlingen weer de
berg af naar die werkelijkheid van alle dag.
Wat is die werkelijkheid? Een week tevoren hadden de leerlingen nog woorden gehad met Jezus, over de rol van het lijden in zijn leven. Zelfs zíj, zijn naaste medewerkers, dachten aan een koninkrijk, met daarin een voorname positie van macht voor hen. Zij zagen niet dat zíjn rijk van een andere orde was, en dat zijn keuze voor dat rijk Hem juist lijden zou opleveren. Het is dát inzicht dat Jezus op zichzelf heeft veroverd, en met hen wilde delen.
Ik kijk nu met zijn ogen naar de grote wereld van vandaag. Mensen in Tunesië, in Egypte, in Benghazi hebben begrepen wat Hem toen voor ogen stond. Ze eisen hun land terug uit de handen van de meedogenloze dictators. Ze eisen werk, toekomst voor hun kinderen. Ze eisen recht van spreken, vrijheid en democratie. Ze eisen hun rechten als mens, een samenleving van gedeeld geluk. Ze eisen dit alles in naam van God. Dapper en onverzettelijk, gaan ze voor een nieuwe samenleving. Velen hebben hun leven veil voor die mooiere wereld, het rijk van God.
Ik kijk met zijn ogen naar onze kleine wereld hier in Heerlen. Ook wij hebben bij tijd en wijle zo’n moment nodig, waarin wij klaar en helder zien hoe het werkt, hoe zijn koninkrijk tot stand komt, hoe de wereld waarin wij leven mooier kan worden, wat daarvoor ónze inzet moet zijn. Misschien is wanneer wij samen - een aantal parochianen met mensen van de Spoorsingel - de koffiekamer schilderen, zo'n moment.
Als wij hier samen zijn