God heeft de dood niet gemaakt zegt het boek Wijsheid….. Maar heeft God inderdaad de dood niet gemaakt? Heeft God dan de natuur niet gemaakt, en gaan in de natuur de planten en de dieren en de insecten en alles wat leeft op de duur niet dood? En gaat niet elke mens dood? De dood hoort toch bij het leven? Maar het boek Wijsheid zegt: God vindt geen vreugde in de ondergang van het leven. Alles heeft Hij geschapen om te bestaan. Elk plantje, elk dier, elke mens.
Het evangelie zegt het nog sterker: de dood bestaat voor God niet. De dood is niet definitief, de dood heeft niet het laatste woord. Voor God telt alleen het leven, eeuwig leven.
Jaďrus is de vader van een doodziek meisje van 12 jaar. Ze moet eigenlijk nog aan het leven beginnen, maar de dood ligt op de loer. Jaďrus is ten einde raad, hij gooit zich voor Jezus op de grond: “Kom toch Jezus. Leg haar de handen op zodat ze blijft leven”. En Jezus gaat mee.
Tussen de menigte die Jezus volgt is een vrouw die al 12 jaar lijdt aan vloeiingen. 12 jaar heeft ze eigenlijk niet echt geleefd. Er was alleen maar angst, want door haar toestand werd ze gezien als onrein en moest ze de gemeenschap mijden, ze mocht er niet bijhoren. Ze is gedoemd tot een dodelijk eenzaam bestaan. Verschrikkelijk. Levend toch dood. Ze heeft over Jezus gehoord: hij kan mij genezen. Ze zet haar angst opzij. Alles waagt ze, ze raakt zijn kleren aan in groot vertrouwen. En inderdaad: ze wordt genezen. Door de aanraking van de vrouw gaat er van Jezus een genezende kracht uit. Ze kan genezen heengaan.
Jezus bemoedigt nu ook Jaďrus: “heb maar vertrouwen, het komt goed”. Met enkele vertrouwde leerlingen en met de ouders gaat hij naar het meisje toe en pakt haar bij de hand. Hij raakt haar aan! Sta maar op. En ze staat op. Ze kan weer verder met haar leven.
Vertrouwen in Gods levenwekkende kracht. Jezus zelf leeft uit dat vertrouwen. God heeft de dood niet gemaakt. Als geen ander weet Hij dat God het leven wil en niet de dood. Zijn manier van omgaan met mensen straalt dit uit. Met zijn eigen lijf is hij aanwezig voor de ander, met de aanraking door zijn eigen handen kan hij genezen.
Kunnen ook wij leven in vertrouwen op Gods kracht in ons? Kunnen we elkaar zo nabij zijn dat de ander opleeft, nieuwe kracht krijgt, verder kan op zijn of haar weg?
Zien we moedeloosheid en dood in onze omgeving, in onze kennissenkring, bij familie; dood in geloof, dood in relaties, dood in gevoelens, dood in zovele vormen? Laten we dan dat woord van Jezus doorklinken in ons hoofd en hart: “Wees niet bang, maar blijf vertrouwen”. Raak de ander aan met je liefdeskrachten, doe als Jezus! Geef leven door dan zul je werkelijk leven!