“Jij staat niet ver af van het koninkrijk van
God”. Dat is wat Jezus zei tot de man
die er blijk van gaf te begrijpen wat het belangrijkste is in het leven: God
liefhebben en de evenmens. “Jij staat
niet ver af van het koninkrijk van God.” Deze gedachte uit het evangelie staat
me voor de geest, nu wij vandaag denken aan onze lieve doden. Als iedere mens,
verlangden zij in hun leven naar de hemel op aarde, naar een wereld van geluk,
van gerechtigheid en liefde. Zij waren geen supermensen, maar gewone mensen van
vlees en bloed, die deze wereld op hun eigen manier, met vallen en opstaan,
hebben probeerden mooier te maken in hun leven. Zij hebben ons meegenomen op
hun levensweg en straalden daardoor iets uit, in woord of daad, van Gods
goedheid. Ik denk dat het U net als mij vergaat, wanneer ik aan hen denk. Ik
relativeer hun menselijke fouten in het licht van al het goede dat zij hadden.
Ik herinner mij hoe zij zich inzetten voor anderen, voor ons. Ik herinner mij
hun geploeter, dag en nacht in de weer voor anderen, voor ons. Ik herinner mij hun tranen en zorgen, maar
weet ook dat zij door hun lijden, verdriet en zorgen heen, mooier werden en
groeiden als mens. Ik herinner mij hun trouw, hun meest echte momenten, hun
goede bedoelingen. Ze kenden ogenblikken
van mildheid, van hartelijke belangstelling. Bewust of onbewust, lieten zij in
hun leven een stukje van God zien. En dan besef ik, dat ik naar hen kijk, zoals
ik vermoed dat God naar hen gekeken heeft en.... kijkt. En ik denk oprecht, dat Hij tot hen zegt:
wees gelukkig, want jullie deden zo eindeloos je best in moeilijke
omstandigheden; wees gelukkig om wat je gedaan hebt; jullie zitten goed....”jullie
zitten dichtbij het koninkrijk van God”..... bij Mij.