In
moeilijke tijden, en in de donkere dagen voor Kerst, horen we in de lezingen
verhalen over ondergangsvisioenen. Ze roepen een ongemakkelijk gevoel op.
Ondergangsvisoenen zijn populair
in de Bijbel, ze werden verheven tot literatuur. Deze heet Apocalyps. Zware
teksten dus over ondergang én wederkomst van de Mensenzoon,
met hoop en perspectief, voor waakzame mensen...
Het
is goed te bedenken dat de beelden waarmee de toekomst wordt beschreven, niet
direct slaan op een persoonlijke messias. Het gaat om
de geschiedenis, die leert dat er in alle gruwel een kiem aanwezig
is waaruit nieuwe toekomst groeit. De vijgenboom is het symbool van
die hoop.
Hoe
gaan wij om met de toenemende dreigingen van werkloosheid, ontslag,
bezuinigingen? Welke houding nemen wij aan? Die van de onverschillige,
van ‘laten we nog maar genieten zolang het nog kan’, of worden we
melancholisch? Jezus waarschuwt voor onverschilligheid. Wees waakzaam, bereid
je voor, zegt Hij.
Waakzaam
zijn betekent dat je met alles rekening houdt, ook met het ergste.
Waakzaam
zijn, voorbereid zijn betekent dat je bedacht bent op dat ene moment
waarop jij, en misschien jij alleen, iets kunt betekenen voor een ander.
Zou
u, zouden wij, het beeld van de Mensenzoon die terugkeert, kunnen
zien als een beeld van mensen en bewegingen die ons in waakzame nood, iets
laten zien van de trouw en vasthoudendheid van God om daarmee
bij elkaar het verlangen en de hoop levend houden?
Moge
het zo zijn.