Als Jezus van Nazareth zijn openbaar leven begint, treedt
Hij naar buiten met zijn ‘mission statement’ in de
synagoge van zijn geboorteplaats. Hij verwijst naar de woorden van de profeet Jesaia. Dan legt Hij
die woorden uit: ´Wat zojuist is gelezen', zegt Hij, 'gaat nu beginnen!' Hij gaat het doen, aan armen de blijde
boodschap brengen. Hij heeft het niet over geestelijke armoede. Want hij spreekt over het jubeljaar, en dat betekent herverdeling
van bezit en goederen, sociale rechtvaardigheid.
Zijn boodschap is radicaal en ongemakkelijk. De herinnering
aan Jezus is een gevaarlijke herinnering. Altijd door is de eerste reactie van
mensen er een geweest van afzwakken en de gevaarlijke herinnering ongevaarlijk maken.
Begrijpelijk, want we voelen ons aangesproken. Wat kunnen wij ermee in de
praktijk? Is zijn boodschap alleen maar een blijde boodschap voor de
armen? En niet voor óns,
voor u
en voor mij, die in redelijke welstand mogen leven? Heeft ze dan niets bemoedigends te zeggen aan
ons adres? Tóch wel, lijkt me.
Dat de grote
meerderheid van onze broeders en zusters in de wereld in armoede en honger
leeft, kunnen we niet ontkennen; dat is gewoon een feit. Dat dit geen noodlot
is dat hen toevallig treft, waar wij niets aan kunnen doen, dat weten we ook.
Wij weten dat hun armoede mensenwerk is, door mensen gecreëerd; dat er een verband is tussen hún leefsituatie en de onze in de rijke westerse wereld.
Toch kan de boodschap van Jezus wel degelijk een blijde
boodschap voor ons betekenen, als wij onze ogen en ons hart niet sluiten voor
dat gegeven. Als wij het mechanisme
proberen te begrijpen, hoe het werkt.
Als wij door de ogen van hen, die aan de lijve armoede ondervinden, naar
die grote wereld durven te kijken. Als wij samen proberen te begrijpen waar ónze leefwijze, óns koopgedrag hen
arm maakt en houdt. Als wij samenscholen, samen zoeken om ons leefpatroon en koopgedrag
zodanig te veranderen, dat zij uit hun armoede kunnen opkrabbelen. Als wij
samen ook politiek een vuist durven maken.
Dan, alleen dan, geven wij blijk zijn boodschap te verstaan
en serieus te nemen. Dan, alleen dan, is ons brood breken aan deze tafel een
oprecht gebeuren, een feestelijk gebeuren, een viering,