Het is op deze tweede Kerstdag wel even schrikken. De lezingen brengen ons in een heel andere sfeer dan in de afgelopen dagen. De lezing uit het boek Handelingen vertelt ons over Stefanus, een diaken uit de eerste christengemeente, die wordt gestenigd om zijn geloof. In het Evangelie van Matteus waarschuwt Jezus zijn leerlingen voor ernstige beproevingen die ze moeten ondergaan vanwege hun keuze voor Hem.
Dat zijn geen blijde verhalen. En toch horen ze helemaal bij
Kerstmis.
Getuigen van Gods Liefde en daar handen en voeten aan geven roept kennelijk vaak grote weerstand op. De meesten van de leerlingen van Jezus werden vervolgd om de boodschap van het evangelie en stierven de marteldood. En toch zegt Jezus: Wie volhardt tot het einde zal gered worden. Dit lijkt wel erg tegenstrijdig. Wat kan Jezus bedoelen?
Misschien kan Stefanus ons een weg wijzen. Hij lijkt op Jezus. Hij verrichte net als Jezus grote wonderen en tekenen onder het volk. En net als Jezus wordt hij voor het Sanhedrin gesleept. Maar hij is niet bang. Hij heeft gekozen voor de weg van Jezus, tot in alle consequenties. Hij kijkt naar de hemel en het is alsof hij van daaruit wordt gesteund. Hij ziet Gods heerlijkheid en Jezus aan de rechterhand van God. Hij ziet waarin hij gelooft! En hij getuigt ervan met grote kracht. Maar de woede van de mensen neemt alleen maar toe. Stefanus wordt gestenigd en sterft een gruwelijke dood.
Is dat dan het einde? Is dat de bedoeling van het evangelie? Is dat de blijde boodschap?
Jezus zegt: Wie volhardt zal gered worden…
Wat betekent dat: gered worden? Gered worden in de zin van het Evangelie heeft alles te maken met hier en nu, maar gaat ook verder. Het heeft te maken met eeuwigheid, voorbij de grenzen van ons menselijk bestaan, voorbij datgene wat onze ogen kunnen zien en onze oren kunnen horen en zelfs voorbij aan wat wij kunnen bedenken met ons menselijk verstand. Er wacht ons een grote vreugde die wij niet zelf kunnen bedenken of maken als wij - ondanks álles - trouw blijven aan de goede boodschap van Jezus van Nazareth. Als wij in woord en vooral in daad getuigen van vrede en menslievendheid, als we omzien naar alles wat zwak en weerloos is, ons niet laten verleiden tot haat en agressie maar in liefde de ander tegemoet treden. Als we niet bang zijn om voor ons geloof uit te komen ook waar dit als belachelijk wordt weggewuifd, juist in deze dagen waarin we geconfronteerd worden met schokkende zaken binnen de Kerk. Voor ons geloof uitkomen is een moeilijke, soms bijna onmogelijke opdracht. Dat we ons mogen laten inspireren door Stefanus die niet opgaf en de hemel zag opengaan: een visioen van vrede, een belofte van eeuwigheid!