“Ik wil het,
word rein”, zei Jezus. En meteen verdween zijn melaatsheid en hij werd rein.
Wat
een wonderen kunnen er geschieden als wij ons laten raken door het leed van een
ander, als we ons laten raken door het onrecht dat we zien en de kwetsbaarheid
van velen om ons heen.
Wat
een wonder kan er gebeuren als wij durven aan te raken, lijfelijk aanraken: een
hand geven, een arm om de schouder, een hand op iemands hand, een omhelzing of
kus. Het is niet moeilijk als de ander je vriend is, familie of gewoon een bekende
is. Het wordt lastiger als de ander een vreemde is. Helemaal lastig wordt het
als de ander ons ‘vreemd’ is, omdat hij/zij zo helemaal anders is qua gewoonte
of taal, cultuur of geloof, geaardheid of uitzien.
Kunnen
we die grens over, die grens tussen wij en zij, de grens die allerlei
geschreven en ongeschreven regels durft te overschrijden, omdat de ander je ter
harte gaat? Want dat maakt rein: de ander én jezelf. Dat
doet wonderen.
Zou
dat geen mooie opdracht zijn voor ons persoonlijk en voor de hele gemeenschap:
want dat zou toch ook nu nog kunnen……