“Zie, ik ga iets nieuws beginnen; het is al aan het kiemen, ziet ge het niet?” Woorden van de profeet Jesaia uit de eerste lezing. Jezus van Nazareth is in onze wereld gekomen om iets nieuws te beginnen. Als jongeman leefde Hij in alle rust in Nazareth, maar Hij keek goed om zich heen en zag wat er in de wereld speelde en hoge ogen gooide, en eigenlijk van alle tijden is. Hij zag dingen, die Hem stoorden. Dat geld en goederen zo’n grote rol speelden; en dat de een macht probeerde uit te oefenen over de ander; en dat mensen zo uit waren op status en aanzien. Hij sprak erover met zijn moeder aan de keukentafel, en met zijn vader in de timmerwerkplaats. Het moet anders, dacht Hij, ik ga iets nieuws beginnen. Toen Hij 30 was, begon Hij met een veertig daagse retraite in de woestijn over hoe Hij het zou aanpakken, hoe Hij ‘de wereld zou omkeren’. De bekoringen waren fel, maar Hij wees ze af. Hij was er klaar voor en trad naar buiten met wat Hem bezielde. Drie jaar lang heeft Hij het voorgeleefd, erover gesproken, en kreeg Hij volgelingen die het begonnen te begrijpen en oppakten. Toen werd Hij gedood; het nieuwe dat Hij voorstond bleek te revolutionair, bleek in die oude wereld teveel heilige huisjes omver te halen.
En nu zijn we bij de Andreasgemeenschap. Van ons hoopt Hij dat we aan de slag te gaan met wat Hij niet af mocht maken. Hij hoopt dat ook wij niet hechten aan status, dat ook wij ons geluk niet zoeken in rijkdom en bezit, dat ook wij niet belust zijn op macht over anderen maar ten dienste staan van het welzijn en geluk van mensen. Ja, Hij hoopt dat wij als gemeenschap beleven wat Hij zo belangrijk vond, erover praten met elkaar, het gestalte geven, als het moet tegen de stroom in. Zou het kunnen?